Pasztet drobiowy

Kupując pasztet w puszce, lub nawet pięknym pękatym słoiczku z ozdobną etykietką, nie mamy pewności jakie tajemnice skrywa jego zawartość. Dokładnie wczytując się w opis na opakowaniu producent w dość zawoalowany sposób mówi, że w środku możemy znaleźć mięso wołowe, wieprzowe, drobiowe, oddzielone mechanicznie, oraz stabilizatory, regulatory, spulchniacze i wiele innych sztucznych substancji chemicznych, o których wiemy tylko tyle, że nie koniecznie są zdrowe. Jednak co zrobić gdy przychodzi nam ochota na pasztet? Czasem potrafi się taka przyczepić, dręczy, męczy, a my wiemy, że niezaspokojona nie odejdzie. 
Ja w takich chwilach gotuję rosół. Tak, rosół:)! Taki, który wolno pyrka na wolnym ogniu przez cały wieczór, który potrafi wyleczyć przeziębienie i ogrzać zmarzlucha po zimowym spacerze. Taki rosół koniecznie musi być ugotowany na kurze, albo na kurczaku, a tak się składa, że najszybszy pasztet robi się właśnie z kurczaka:)!

Pasztet drobiowy

1 kg kurczaka (u mnie 4 ćwiartki)
40dag wątróbek drobiowych
1 duża cebula
2 ząbki czosnku
1/2 łyżeczki gałki muszkatołowej
sól i pieprz do smaku

Mięso z kurczaka gotujemy w osolonej wodzie, lub wykorzystujemy mięso z rosołu. Ważne aby mięso bardzo łatwo odchodziło od kości. Wątróbkę gotujemy w osolonej wodzie przez 10 minut. Cebulę i czosnek koimy w drobną kostkę. Wątróbkę, mięso, czosnek i cebulę wkładamy razem do wysokiego naczynia i miksujemy blenderem na gładką masę. Dodajemy gałkę muszkatołową oraz sól i pieprz. Dokładnie mieszamy. Przekładamy do formy wyłożonej papierem do pieczenia, wyrównujemy powierzchnię i obficie posypujemy mielonym pieprzem. Na dnie piekarnika ustawiamy naczynie z wodą. Piekarnik nagrzewamy do 170 stopni Celsjusza i wkładamy pasztet na około godzinę.
Po upieczeniu pasztet jest miękki i kremowy, idealnie rozsmarowuje się na kanapkach i wspaniale smakuje.

Smacznego!

Domowy twaróg

Świadomość, że mam w domu coś własnoręcznie przygotowanego, pysznego i domowego zawsze napełniała mnie dumą. Owszem, można pojechać do sklepu po biały ser, ale po co, skoro można go przygotować w domu- na dodatek- w bardzo prosty sposób.
Domowy ser ma lekko słodkawy smak, jeżeli pozwolimy mu spokojnie odciekać na sitku będzie puszysty i aksamitny. Jednym słowem pyszny!

Domowy twaróg

2l świeżego mleka*
400g jogurtu naturalnego
3 łyżki soku z cytryny

Mleko doprowadzamy do wrzenia, jogurt mieszamy z sokiem z cytryny i wlewamy do mleka. Podgrzewamy delikatnie mieszając, zdejmujemy z ognia nim mleko z jogurtem ponownie zacznie się gotować. W tym momencie możemy już zaobserwować, że ser zaczyna się ścinać i oddziela się żółtawa serwatka. Mieszaninę pozostawiamy na pół godziny. Na sitku układamy gazę/ściereczkę i przelewając przez nie mieszaninę odcedzamy ser od serwatki. Pozostawiamy ser na sitku całą noc (najlepiej w lodówce) rano podajemy z chrupiącą bułeczką, racuchami, naleśnikami lub samym miodem;). 

* idealne byłoby wiejskie mleko, prosto od krowy, jednak gdy nie mamy do niego dostępu ser można przygotować z butelkowanego świeżego mleka dostępnego w każdym większym sklepie i delikatesach.

Chleb maślankowy

Zawsze wzbraniałam się od pieczenia chleba jedynie na drożdżach. Bułki czas od czasu owszem, ale chleb? Takie rozwiązanie nie wchodziło w rachubę. 
Zdarzył się jednak w moim domu pewnego dnia kryzys chlebowy. Wieczorem okazało się, że chlebak świeci pustkami, zakwas w lodówce, a na śniadanie trzeba coś przygotować... Chcąc nie chcąc ratowały mnie jedynie drożdże. W mojej przepastnej księdze odnalazłam przepis na chleb- Maślankowy- (ooo, brzmi ciekawie:)). Zakasałam rękawy i zabrałam się do pracy...
Następnego dnia cieszyłam się jego pachnącą i chrupiącą skórką (mogłabym jeść tylko tą skórkę). Chlebek długo zachował swoją świeżość, nawet po kilku dniach był jeszcze przyjemnie miękki i chrupiący w środku, szkoda tylko, że skórka nie pozostała równie chrupiąca co pierwszego dnia.

Chleb maślankowy
 (wg przepisu Hamelmana)
 

Zaczyn:
150g wody

230g mąki
4g drożdży
10g soli

Gotowe ciasto:
600g mąki
80g otrębów pszennych
30g wody
520g maślanki
10g soli
4g drożdży
zaczyn

Składniki na zaczyn mieszamy dokładnie ze sobą i odstawiamy na 12 godzin w ciepłe miejsce (na całą noc). Rano wszystkie składniki łączymy ze sobą i zagniatamy gładkie ciasto. Przekładamy do keksówki i odstawiamy do wyrośnięcia na 1,5-2 godzin w ciepłe miejsce. Pieczemy w piekarniku nagrzanym do 230 stopni przez około 40 minut. Jeżeli bochenki zrumienią się zbyt szybko zmniejszamy temperaturę o 10-20 stopni i dopiekamy.

Smacznego!

Malinowy curd

Krzaki malin w sadzie dzielnie opierają się chłodom jesiennych nocy. Nieprzerwanie owocując rodzą już dużo mniejsze, ale o wiele bardziej aromatyczne owoce niż te z początku sezonu. Czasem przynoszą do domu koszyczek tych pachnących cudów i próbuję nacieszyć się ich smakiem jeszcze przez parę dni. Do pierwszych przymrozków. Ten krem na pewno mi w tym pomoże.

Malinowy curd

2 szklanki malin
80 g masła
3/4 szklanki cukru
sok i skórka otarta z 1 cytryny
1 łyżeczka skrobii ziemniaczanej
4 żółtka

Wszystkie składniki mieszamy razem w rondelku z grubym dnem. Ciągle mieszając powoli podgrzewamy*. Gdy masa zgęstnieje, zdejmujemy ją z ognia i przecieramy przez sito do słoiczka. Pozostałe pestki z powodzeniem możemy wykorzystać jako dodatek do kruchych ciasteczek. Przechowujemy do tygodnia.


*Ważne aby nie zaprzestawać mieszania, pozwala ono równomiernie nagrzewać się całej masie, dzięki czemu pyszny krem nie zamieni się w jajecznicę:)

Smacznego!

Krem miodowy

Gdy człowiek jest ciągle zabiegany i wszędzie się spieszy łatwiej dopadają go przeziębienia. A to nie zabrał ze sobą ciepłej kurtki, a to zaufał zdradliwemu ciepłu październikowego słońca pozwolił by go "przewiało", a to w drodze do domu dopadła go jesienna słota i przemókł do suchej nitki. Katar, częste kichanie, ból głowy i ogólne rozdrażnienie, chyba nikt z nas nie lubi tak się czuć. Zamiast faszerować się niezliczonymi środkami na przeziębienie czy podreperowanie odporności postawmy na stare, sprawdzone, a co najważniejsze naturalne antybiotyki. Miód:)!
Dzisiaj przedstawię Wam krem, na który przepis znalazłam przeglądając blog addiopomidory.blogspot.com. W oryginale do kremu dodany został tymianek, jednak jestem przekonana, że takie połączenia smakowe są nie do przejścia dla mojego Męża dlatego postanowiłam pominąć ten składnik.Wy możecie poeksperymentować:). Krem dodaję do ciepłego mleka lub kakao, idealnie sprawdza się jako smarowidło kanapkowe i dodatek do naleśników. Jest słodki, kremowy, a przede wszystkim zdrowy!

Krem miodowy
(jeden mały słoiczek)

160g miodu
50g masła
60g mleka skondensowanego niesłodzonego
opcjonalnie przyprawy: tymianek, cynamon, przyprawa do piernika, imbir

Miód i masło rozpuściłam w rondelku, ciągle mieszając dodałam mleko i gotowałam przez kilka minut, aż do uzyskania kremu o gładkiej, dość gęstej konsystencji. Czas zakończenia gotowania zależy od tego jaki stopień płynności kremu chcemy uzyskać, należy pamiętać, że po wystudzeniu będzie on gęstszy.

Domowy karmel

Czym można uszczęśliwić bardzo wymagającego miłośnika słodyczy?
Dobrą czekolada? Banalnie, ale czasem za mało.
Gdy snuje się po domu jak cień, zaglądając w każdy kąt i mrucząć pod nosem "Zjadłbym coś dobrego" nadchodzi czas by zakasać rękawy i przygotować coś specjalnego. Słodkiego, kremowego i przepysznie ciągnącego. Coś czym można smarować wafle, ciasta, polewać naleśniki lub wyjadać łyżeczką prosto ze słoika.

Karmel! Zaspokoi zachcianki każdego łakomczucha:). 

 

Domowy karmel*

 

150g cukru

50g masła

250g śmitanki kremówki

szczypta suszonego imbiru

szczypta soli

1 łyżka aromatu waniliowego

Do szerokiego garnka o grubym spodzie wsypujemy cukier. Podgrzewamy nie mieszając, aż nastąpi proces karmelizacji- cukier stopi się i przybierze złoty odcień (ważne aby warstwa cukru na dnie naczynia byla cienka, wówczas nie przypalimy karmelu). Następnie do garnka z karmelem wlewamy śmietankę z przyprawami i roztopione masło. Nie przestraszmy się gdy mieszana zacznie wrzeć i intensywnie parować, wszstko jest pod kontrolą. Teraz musimy mieszać całość do momentu roztopienia zbrylonego karmelu i uzyskania gładkiej, płynnej masy. Całośc przelewamy do słoiczków, studzimy i przechowujemy w lodówce.

Przepis na drugi krem uwieczniony na zdjęciu pojawi się jutro:)

*na podstawie przepisu ze strony addiopomidory.blogspot.com

Chleb słonecznikowy na zakwasie

 Upiekłam dzisiaj chleb. Delikatnie kwaśny, puszysty, z pysznie chrupiącą skórką i prażonym ziarnem słonecznika. Dwa spośród czterech bochenków goście porawali zaraz po wyjęciu z piekarnika. Piętkę zjadłam nie smarując jej nawet masłem. Jest niesamowity, a jak pachnie...


Słonecznikowy chleb na zakwasie
Zaczyn:
4 łyżki zakwasu żytniego
140g mąki pszennej
170 gciepłej wody

Gotowe ciasto:
zaczyn
200g mąki żytniej razowej
580g mąki pszennej
400g wody
50g pestek słonecznika
20g soli


4 łyżki dokarmionego 12 godzin wcześniej zakwasu żytniego wymieszałam z wodą i mąką. Odstawiłąm na noc w ciepłe miejsce. Następnie do zaczynu dodałam mąkę, wodę, sól i uprażone wcześniej ziarna słonecznika. Długo wyrabiałam ciasto zanim uzyskałam jednorodną konsystencję. Przełożyłam do miski wysmarowanej oliwą, posypałam ciasto odrobiną mąki, przykryłam ściereczką i odstawiałam w słoneczne miejsce na około 2 godziny. Następnie wyjęłam ciasto z misy i wyrabiałam przez chwilę na stolnicy i ponownie odstwiłam do wyrastania. Po upływie 2 godzin z ciasta uformowałam 2 okrągłe bochenki. Ułożyłam je na kawałkach pergaminu. Wierzch ciasta naciełam w szachownice. Przykryłam ściereczką. Po godzinie umieściłam bochenki na gorącej blaszce i wstawiłam do piekarnika* nagrzanego do 240 stopni. Piekłam 40 minut bez funkcji termoobiegu.

* na dnie piekarnika umieściłam naczynie z wodą aby zapewnić wypiekanym bochenką odpowiednią wilgotność

Wakacje i konfitura z czarnej porzeczki

Rozpoczął się kolejny tydzień pracy. Aż trudno uwierzyć, że jeszcze nie całe 2 tygodnie temu co rano spacerowałam po Lubelskich wsiach, obserwując jak budzą się ze snu. Przemierzając kilometry polnych ścieżek docierałam nad ukryte wśród łanów zbóż jeziora. Budziłam śpiących na pomostach wędkarzy i z zachwytem obserwowałam jak wyciągają z wody sieci z rybami. Gdy wracałam, polną drogą spieszył spóźnialski, ciągnąc łódź za swoim rowerem. Tu i tam z szuwarów wypływały kaczki, a ja karmiłam młode łabędzie w nadziei, że ich rodzice nie będą mieli nic przeciwko. 

Urzeczona krajobrazem tak odmiennym od tego w którym przyszło mi żyć na co dzień całą sobą chłonęłam zapachy i dźwięki otaczającej przyrody. Zrobiłam wiele zdjęć, aby zachować te miejsca na dłużej. 

Z tej porannej podróży zawsze z radością wracałam do pięknego ogrodu, ukrytego wśród płaczących wierzb i tataraku, na pyszne śniadanie ze swojską wędliną, miejscowymi warzywami i tą wspaniała porzeczkową konfiturą o której nie mogę zapomnieć. Niestety nie mogłam przywieźć ze sobą ani jednego słoika. W zamian mam przepis i nadzieję, że porzeczek w następnym sezonie nie uda mi się przegapić. 

Konfitura porzeczkowa

1kg porzeczek

1,4 kg cukru

1,75 szkl wody

Owoce przebrać, oderwać szypułki, umyć i osuszyć. Następnie zalać na kilka minut gorącą wodą (skróci to znacznie czas smażenia). Wodę ugotować z cukrem. Owoce zalać syropem i kilkakrotnie w kilkugodzinnych odstępach doprowadzić do wrzenia. Przełożyć do wyparzonych słoików. Pasteryzować przez około 15minut.

Żałuję, że tak krótko mogłam rozkoszować się tymi porannymi spacerami. Mam nadzieję, że jeszcze kiedyś powrócę w tamte strony by z sentymentem powitać jeziora przesłonięte firankami tataraków i rozsiane wśród zbóż sosnowe bory z dywanem z mchów. 

  

Szybko i smacznie- Tzatziki

Zbliża się weekend, niektórzy szczęśliwcy mają jeszcze urlop. Może pogoda pozwoli nam w końcu odetchnąć, wyjść z domu, rozpalić ogień i cieszyć się latem... Marząc o słonecznej sobocie przedstawiam kolejny po sałatce pomidorowej, niezwykle łatwy w wykonaniu, niezbędnik grillowy. Tzatziki!

Potrzebne nam będą:

ogórki- najlepiej świeże prosto z działki- 3 duże lub kilka mniejszych
jogurt grecki- 1 duże opakowani 400g
ząbek czosnku- albo i dwa
oliwa z oliwek
sól, pieprz,
łyżka octu,
kilka listków świeżej mięty

Ogórki ścieram na tarce o małych oczkach, lekko solę i po paru minut odciskam sok. Mieszam z jogurtem, dodaję ocet, przeciśnięty przez praskę czosnek oraz roztarte liście mięty i łyżkę oliwy z oliwek. Doprawiam do smaku solą i pieprzem.

Czasem serwuję jako dodatek do grillowanych smakołyków, zjadam w towarzystwie kanapki z szynką lub solo jako lekką przekąskę. 

Pasta z avocado

Oprócz bogactwa składników mineralnych, takich jak potas, witaminy C, E i A, owoc ten zawiera kwas oleinowy, luteinę i zaksantynę. Pomaga w obniżeniu poziomu złego cholesterolu, działa zbawiennie na oczy, reguluje ciśnienie krwi i wspomaga układ nerwowy.  

Pasta z avocado ma w mojej lodówce swoje stałe miejsce. Jej niezwykle kremowa konsystencja, delikatny smak i cudowny kolor sprawiają, iż jest niesamowicie wszechstronna w zastosowaniu. Stanowi idealny zamiennik masła czy margaryny. Smaruje nią kanapki, dodaję do sałatek czy makaronu.

Zróbmy pastę i jedzmy zdrowo!

Pasta z avocado

 

1 dojrzałe avocado

2 łyżki oliwy z oliwek

1/2 łyżeczki soli

sok z połowy limonki

Dojrzałe, koniecznie miękkie* avocado obieramy ze skóry, wyjmujemy pestkę, dodajemy oliwę, sok z limonki i sól. Miksujemy na gładką masę. Przekładamy do szczelnego pojemnika. Przechowujemy w lodówce do 7 dni.

*kiedyś próbowałam wykorzystać nie do końca dojrzały owoc, pomimo długiego miksowania pozostawały grudki, a pasta miała gorzki smak.